Druk met m’n neus in de laptop verschijnt er stilletjes een kleine dreumes in de denktank (zo noemen we ons kantoortje dat naast onze kdv-groepen ligt). ‘Schoenen aan’, zegt ze en twee ronde glimmende oogjes kijken me blij aan. Binnen no time staat er een heel groepje om me heen. Ieder kind heeft z’n eigen verhaal en ze praten allemaal door elkaar heen. Ik help met wat schoenen en zwaai ze allemaal uit. Er wordt heftig teruggezwaaid. De telefoon roept me terug naar m’n laptop en met een glimlach op mijn gezicht pak ik het werk weer op.

Zorg voor de medewerkers, mail, beleidszaken, financiën, overleggen over de wijk, contact met scholen, het opzetten van een nieuwe locatie, het afwikkelen van vragen van ouders… zijn werkzaamheden die ik oppak als coach. Heerlijk divers, en het prachtige is… continu staat het kind daarin centraal. Ik werk dan ook nog op een prachtige plek (Hart van Vathorst) en ik besef heel goed dat ik daarmee ontzettende mazzel heb. De verbindingen die we leggen binnen het gebouw maken het werk extra bijzonder.

Afgelopen week waren we keiblij. Drie prachtige rapporten van de GGD. Dat vroeg om een feestje met slingers. We deelden ons plannetje met de oudercommissie die er gelijk helemaal vóór in was’. We versierden de boel en organiseerden een verrassingslunch voor ons team. Dat de slingers grote indruk maakte op de kinderen daar kwam ik pas achter toen ik ze ging weg halen. Net toen ik de laatste slinger van de muur haalde, kwam er een viertal peuters om het hoekje kijken. ‘Wat doe je? Haal je slingers weg? Maar Coen is jarig’. Er druppelde nog wat meer peuters de gang op, want dit was wel een serieus probleem. En zo gebeurde het dat er acht peuters samen met twee pedagogisch medewerkers en mijzelf in de gang op de grond zaten. Dit slingerprobleem moest opgelost worden. Er werden voorstellen gedaan over hoe het bij papa en mama thuis ging en er werd ondertussen ook verteld dat er een konijn ziek was. Uiteindelijk besloten we met elkaar dat ik op zoek zou gaan naar mooie bzzzondere slingers die we dan altijd ophangen als het feest is. Vergadering gesloten.

Deze momenten zijn goud en ontroeren me. Ze ontstaan zomaar spontaan en zijn voor mij heel waardevol. Tussen al mijn werkzaamheden door, duiken er er steeds kinderen op die om mijn aandacht vragen. Ik ben daar dus heel erg blij mee, want dat houdt me bij de les. Ze helpen me er immers telkens aan herinneren waar mijn werk echt om draait: om de kinderen!

Ik prijs mezelf gelukkig met mijn werk bij deze mooie organisatie.

 

Hartelijke groet,
Ellen Roza

Coach Bzzzonder Hart van Vathorst, Veencampus en theaterbso De Kamers