Niet aan elkaar komen, nee we gaan niet slaan! Anders moetje maar even op de trap…’Als je soms je peuter achter het behang zou willen plakken, is het best verleidelijk om te dreigen met straf. Maar werkt het eigenlijk wel? En hoe zou het anders kunnen? Ik deel graag een aantal tips met je.

Tip 1: Benoem wat je wél wilt
Kinderen houden van duidelijkheid en horen het woordje niet, niet! Dus in plaats van:‘Niet slaan!’, kun je beter zeggen: ‘Gebruik je woorden!’Je maakt hierdoor duidelijk wat de regels zijn en buigt gelijk richting de oplossing. Check!

Tip 2: Wat is de boodschap
Kinderen in de dreumes –of peuterleeftijd kunnen zich vaak nog niet goed uiten. Dat is best frustrerend. Sommige kinderen gaan dan bijten, slaan of met eten gooien omdat ze eigenlijk iets willen zeggen. Probeer de volgende keer als je kind zoiets doet, dit zinnetje in je hoofd te houden: ‘Wat wil mijn kind mij hier vertellen?’ Hierdoor krijg je vaak iets meer afstand om zelf ook de rust te bewaren.

Tip 3: Benoem de emotie
‘Soms kun je de boodschap niet gelijk achterhalen en heeft het ook niks met de situatie zelf te maken, maar is je kind gewoon doodmoe! Dan is het mooi als je kunt zeggen: ‘Nou, het is ook allemaal wat. Ik snap best dat je er een beetje boos van wordt na zo’n lange dag.’ Ook al kan je kind nog niet praten; je kind begrijpt al een heleboel! Door emoties van je kind te benoemen, help je hem/haar om deze bij zichzelf te herkennen. Hierdoor voelt je kind zich gezien en dat geeft vaak al een heleboel rust.

Tip 4: liever een time-in dan een time-out
Ga er maar vanuit dat je kind het anders zou doen als dat zou lukken, en blijkbaar lukt het even niet. Een time-out werkt dan vaak averechts, en is misschien meer voor jezelf om even bij te komen, dan dat je kind er echt veel wijzer van wordt.Vanaf een jaar of 6 ontwikkelt het geweten van kinderen zich pas echt. Voor die tijd weten ze wel wat wel en niet mag, maar kunnen ze zich nog niet goed verplaatsen in anderen en ben je als ouder het ‘externe geweten’. Kinderen kunnen zich dan beheersen omdat je erbij bent. Jij brengt veiligheid met je aanwezigheid. Het heeft daarom geen zin om je kind alleen op een ‘nadenkstoel’ te zetten, omdat je kind nog niet kan nadenken over wat hij/zij heeft gedaan. Daar heeft je kind jou voor nodig. Een time-in werk dan beter: ‘Ik zie dat het even niet lukt om gezellig te spelen, kom maar even bij mij’. Je kind kan dan even ontspannen in de veiligheid van jouw aanwezigheid, waarna het samenspelen weer beter lukt.

Kortom; werkt het voor je kind het fijnst als je positief duidelijk bent en emotioneel naast je kind kunt gaan staan in de situatie. Daarna help je je kind op een fijne manier weer opgang door een beetje afleiding te bieden in de vorm van een ander spel of een klein klusje.En dan is dit het moment voor jouw time-out: lekker op die trap gaan zitten met chocola.

Liefs,
Joline Bos