Ik zit achter mijn computer en ben ijverig mijn takenlijst aan het afwerken. Ik schiet al lekker op. Mijn collega’s van de afdeling planning, tegenover me, worden non-stop gebeld. Voor ieder telefoontje nemen ze alle tijd. Om geïnteresseerden te vertellen over onze opvang, om vragen te beantwoorden over contracten en om na te gaan in hoeverre iemand op de wachtlijst is gestegen. Na ieder telefoontje, volgt een nieuw belletje. Er is geen tijd om andere dingen te doen dan de telefoon aannemen. Karin loopt de afdeling op om even iets met een collega te bespreken en merkt de vele telefoontjes ook op. Zonder aarzeling onderneemt ze actie. ‘Lieve planningscollega’s, ik ga jullie nu naar de vergaderruimte sturen. Neem een kop koffie en je laptop mee en ga even lekker de andere dingen doen die je nog meer voor vandaag gepland had. Ik neem de telefoon voor jullie waar. Ik heb tot half vier de tijd, daarna heb ik nog een aantal afspraken staan. Hoe werkt het doorverbinden ook alweer?’
Mijn vingers liggen stil op mijn toetsenbord terwijl ik zie hoe Karin zich achter de telefoon installeert en mijn planningscollega’s met laptop (en een dankbare glimlach op het gezicht) naar de vergaderruimte zie verplaatsen. Ik realiseer me dat dít één van de redenen is waarom ik bij Bzzzonder werk. Omdat iedereen voor elkaar klaarstaat en omdat hierarchie bij Bzzzonder geen rol speelt. Ter verduidelijking; Karin is geen collega van de afdeling planning, ze is de directeur van Kindercentrum Bzzzonder.
Chantal Bredemeijer
Marketing & communicatie
P.s. Twee weken later is er extra planner aangenomen 🙂